Tat's galerij
Venetië
Venetië:
Venetië is een stad in het noordoosten van Italië en bestaat uit meer dan honderd eilanden. In het centrum fungeren de beroemde kanalen als wegen. Behalve een spoorlijn is er slechts één weg over de ponte della Libertà vanaf het vasteland. De stad is wereldwijd bekend door zijn historische gebouwen, de vele kanalen met hun gondels, de talloze bruggetjes, het zachte klimaat en de afwezigheid van auto’s waardoor de verplaatsingen te voet of via het water gebeuren. Ook is Venetië zeer gekend door het vieren van carnaval op een extravagante wijze. Titiaan, Tintoretto, Canaletto en Paolo Veronese zijn enkele bekende Venetiaanse kunstenaars, zelfs Monet maakte er begin de 20e eeuw enkele schilderijen. Er is ook een tweejaarlijkse kunsttentoonstelling genaamd de "Biënnale van Venetië". In het Lido wordt het "filmfestival van Venetië" gehouden. In mei wordt de roeiwedstrijd "Vogalonga" gehouden waarbij deelnemers van over de hele wereld deelnemen in drakenboten, gondels en wedstrijd-achten. Het "Festa del Redentore" ter herinnering van de pestepidemie van 1576, wordt de derde zondag van juli gehouden en op de eerste zondag van september vindt de "Regata Storica" plaats waarbij er versierde gondels en traditionele kledij te zien zijn. Ook is er een feest op 21 november ter ere van het einde van de pestepidemie van 1630
Biënnale van Venetië:
Het "Biënnale van Venetië" is een tweejaarlijks internationaal gebeuren, met als onderdeel hiervan het jaarlijkse filmfestival. De eerste biënnale werd gehouden in 1885, dit jaar is dus de 58e Biënnale die gehouden wordt. Tegenwoordig is er ook een onderscheid tussen de verschillende kunstdisciplines:
-
beeldende kunst
-
architectuur
-
muziek
-
theater
-
dans
Door de kwaliteitsbeoordelingen bij het filmfestival worden ook op de kunstbiënnale "Gouden Leeuwen" uitgereikt die staan voor de meest gewaardeerde bijdragen. 28 landen hebben in de Giardini een eigen tentoonstellingsgebouw. Ook België heeft zijn eigen paviljoen waar dit jaar de bijdrage van Harald Thys en Jos De Gruyter voor werden geselecteerd. Dit jaar zijn Ghana, Madagaskar, Maleisië en Pakistan nieuw in de Biënnale. Landen die geen eigen paviljoen hebben, worden onder verschillende gebouwen verdeeld over de hele stad. In de Arsenale is er een door de curator samengestelde thematentoonstelling die naast de tentoonstelling van de deelnemende landen loopt.
De curator van Biënnale 2019 is Ralph Rugoff en hij koos voor het thema "May You Live In Interesting Times".
Het thema van de 58e Biënnale zou gebaseerd zijn op een Chinees gezegde dat verwijst naar perioden van onzekerheid, crisis en onrust; "interessante tijden", precies zoals die waarin we vandaag leven.
"Op een moment dat de digitale verspreiding van nepnieuws en 'alternatieve feiten' het politieke discours aantast en het vertrouwen waarvan het afhangt, is het de moeite waard om waar mogelijk onze informatie opnieuw te beoordelen. De Biënnale zal geen thema op zich hebben dit jaar, maar zal een algemene benadering van het maken van kunst benadrukken en een weergave zijn van de sociale functie van kunst als omhelzing van zowel het plezier als het kritisch denken. Kunstenaars die op deze manier denken bieden alternatieven voor de betekenis van zogenaamde feiten door andere manieren voor te stellen om deze te verbinden en te contextualiseren. "
(geciteerd in eigen woorden van https://universes.art/en/venice-biennale/2019)
Belgisch paviljoen:
Het Belgisch paviljoen in de Giardini is het oudste van de landenpaviljoenen. Het was in 1907 het enige, twee jaar later volgden de paviljoenen van het Verenigd Koninkrijk en Duitsland. Het Belgisch paviljoen werd naar een ontwerp van de Brusselse architect Léon Sneyers in 1907 nagemaakt. Het paviljoen was een gesloten kruisvormig blok, waarbinnen zalen met verschillende grootte waren gecreëerd. De zalen werden met natuurlijk bovenlicht verlicht. De voorgevel kreeg een vooruitspringende toegangspartij waar beeldhouwwerk van George Minne en fresco's van Emile Fabry werden tentoongesteld. In de hal hingen schilderijen van Fernand Khnopff. In 1929 werd het herbouwd en in 1948 volgde een volledige restauratie. In 1996-1997 werd het paviljoen opnieuw gerestaureerd. Dit jaar staat de tentoonstelling "Mondo Cane" van Harald Thys en Jos De Gruyter in het paviljoen. Hun curator is Anne Claire Schmitz. Mondo Cane (hondenwereld in het Italiaans) verwijst naar een gelijknamige film uit 1962 door Paolo Cavara en Gualtiero Jacopetti. In de vorm van een pseudo documentaire toont de film een aaneenschakeling van sensationele beelden van choquerende culturele praktijken afkomstig uit de hele wereld.
"Mondo Cane" bestaat uit poppen waarvan sommige starre en levenloze bewegingen maken. Elke pop heeft een eigen naam alsook een eigen biografie.
Jos de Gruyter en Harald Thys zijn doorwinterd in het creëren van ficties, gefilterd vanuit de hyperrealiteit. Beide kunstenaars zijn gefascineerd door de staat van psychose waarin de samenleving zich bevindt. Hun kunstwerken vormen de uitdrukking van deze constante angst zonder daarbij cynisch of moraliserend over te komen. Zonder enige moeite slaagt het kunstenaarsduo erin de ogenschijnlijke angst en stilstand om te buigen tot een weldoordachte en kritische fictie die deze status aandikt.
(geciteerd van https://www.belgianpavilion.be/nl#mondo-cane)
Luc Tuymans:
De tentoonstelling " La pelle" ( Italiaans voor huid) van Luc Tuymans uit de Colleteral Events staat in het Palazzo Grassi.
Een deel van zijn werken zijn gebaseerd op de Tweede Wereldoorlog, maar de grote thema's is zijn meer dan 80 tentoongestelde werken zijn:
-
verval
-
ondergang
-
geweld
-
desillusie
Tuymans zijn handelsmerk is dat hij vaak beelden uit hun context haalt.
Problemen in Venetië:
-
vervuiling van het water en de stad door toeristen
-
Venetië zakt langzaam weg in het water, waardoor constructies scheef komen te staan en huizen onbewoonbaar worden verklaard
-
het verzinkingsproces en de milieuvervuiling worden versneld met als oorzaak dat het cruisetoerisme goedkoper wordt en de schepen via de lagune aanmeren om de dagtoeristen af te zetten
-
de Venetiaanse bevolking neemt af door hoge huren, overstromingen en ratten
-
Venetië is een soort van attractiepark geworden dat zichzelf in leven houdt door de toeristen die voor een "economie" zorgen.